«با دستانت زندگی را گره می‌زدی، نخ‌ها را به خیال و رنگ می‌بافتـی… حتی وقتی پاهایت زمین را جا گذاشتند، روحت پرواز می‌کرد میان نخ‌ها، رنگ‌ها، و لبخندهای ما. تو هیچ‌وقت فقط “نشسته” نبودی… تو ستونِ ایستادگی بودی. حالا که نیستی، هنوز بوی دست‌هات لابه‌لای کامواهاست، و گرمای بودنت، توی تار و پود خاطره ها …